Wspinaczka w Paklenicy

Fotka

Obszar Parku Narodowego Paklenica jest pod względem naukowym i turystycznym jednym z najatrakcyjnieszych obszarów w basenie morza śródziemnego. Monumentalne wąwozy opasane popielatymi klifami, szerokie wierzchołki gór Velebit, stare jodłowe i bukowe lasy przyciągają miłośników przyrody, naukowców oraz wielbicieli wspinaczki. Zanjduje się tu najpiękniejszy, największy i najpopularniejszy teren wspinaczkowy Chorwacji oferujący różne stopnie trudności.
Park Narodowy Paklenica został założony w 1949 roku, a cały obszar Velebitu został wciągnięty na listę UNESCO jako Rezerwat Biosfery.
Paklenica obejmuje dwa wąwozy: VELIKA PAKLENICA (WIELKA PAKLENICA) i MALA PAKLENICA (MAŁA PAKLENICA).
Velika Paklenica składa się z dwóch dolin: podłużnej i poprzecznej (dzielącej szczyty Debeli Kuk i Anića Kuk). Wspinaczka dozwolona jest wyłącznie w tej drugiej. Dolina ta jest kredowo-wapienna, dlatego wykształciło się tu mnóstwo jaskiń naciekowych, np. Manita Peć.

Z uwagi na fakt, iż Paklenica to Park Narodowy panują tu bardzo surowe zasady dotyczące ochrony przyrody. Zakaz wspinania obowiązuje w całym obszarze Mala Paklenica. W wąwozie Velika Paklenica wspinanie zabronione jest od dolnego parkingu do górnego parkingu i poprzez tunele podziemne w obszrze Debeli Kuk. W pozostałym obszarze Debeli Kuk wspinanie jest dozwolone na drogach nie dłuższych niż 200m. Kolejny zakaz dotyczy skał Manita peć,a dokładnie lewej strony wąwozu w kierunku górnego wąwozu Velika Paklenica. Dotyczy to również prawej strony ścian Jurasova glavica i dalej do górnej części wąwozu.
Przy wejściu do Parku pobierana jest opłata. Dla wspinaczy oferowane są 3 i 5 dniowa karty wstępu (ważne przez 30 dni). Działania wspinaczy są nadzorowane przez tzw. Climbing supervisors. Kontrolują oni bezpieczeństwo tras.
Najlepszy czas na wpinaczkę w Paklenicy jest od kwietnia do października. W zimie problem stanowią silne wiatry, choć niedawno został udostępniony sektor Crljenica, który przy słonecznych dniach może być użytkowany również zimą. Wiosną należy się liczyć z opadami deszczu, ale wapienie szybko schną. Latem może być bardzo gorąco, ale zawsze można znaleść miejsca ocienione. Na Anića Kuk przez cały ranek jest cień.
Warto również zwiedzić mniejszy wąwóz Mala Paklenica. Ten dziewiczy wąwóz jest mniej odwiedzany i przez to bardziej dziki. W Velika Paklenica warto natomiast zwiedzić jaskinię naciekową Manita peć, gdzie można również zwiedzić bunkier z czasów Tito i Jugosławii.